Σκέψεις που γίναν λέξεις κι ύστερα έγιναν ποιήματα συντροφεύοντας κορμιά που ξεχάστηκαν στον χρόνο, δίχως όνομα, χωρίς να μπορεί να τα προσφωνήσει κανείς. Που κρέμονταν ανάμεσα στην αφάνεια, μέσα στις σελίδες ενός λευκού τετραδίου. Ποιήματα που έγιναν ένα, μια μεγάλη ιστορία· κι ας δυσκολεύει να βγάλει νόημα καμιά φορά. Σάμπως, πείτε μου, ποιος έχει βγάλει νόημα καθώς μπλέκει μέσα στις σκέψεις; Ποιήματα που ήθελαν να γίνουν εικόνες, μήπως έτσι μπορέσουν να εκφράσουν κάπως, με κάποιον τρόπο, τις αχανείς σκέψεις του μυαλού. Σκέψεις για έναν έρωτα, μια προδοσία και μια φυγή. Η φυγή σου ή μήπως η δική μου φυγή; (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)