ΑΛΛΟΣ ΝΟΣΤΟΣ

Ο νόστος έχει ψυχή, άγνωστα λουλούδια αγγίζει. Ο νόστος στα χρώματα με τα πουλιά πιο αρεστά. Ο νόστος με τα στεφάνια κι άλλος όπου υπάρχει. Ο νόστος κι οι αποδράσεις ερπετών απ’ το αίμα. Αγγίζω τη μορφή στον κορμό της αιωνιότητας η υγρασία με αλλάζει, ομορφαίνει πάλι την ψυχή. Αγγίζω με τη διαδοχή της ματαιότητας τον θρόνο με δυσπιστία, με την αφή της ακαριαίας αγωνίας. Ο νόστος στην ανταμοιβή των πιο ωραίων ημερών κρατά πρόσωπο που δένει στη συνείδηση το μεράκι. Αγγίζει της χαράς και της αγάπης μας άξια πλάσματα. Ήλιος όπου υπάρχει, ο άλλος νόστος με μια αρμονία. ΜΕ ΠΟΝΟΥΣ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ Μέσα από μια άδικη σχέση που βιάζεται κι η ατίμωση όσο πιο βαθιά στον μαίανδρο κι οι τυφλές λαχτάρες να μην αρκούν πια. Άλλων αρχαίων κωδίκων ένα μαύρο φως. Με ποια υγρασία η πιο ωραία μας λέξη απ’ τον αιώνα κι απ’ τον αδέξιο κανόνα. Δε μένει άξιος έπαινος με τόση σκουριά και ποιο πουλί κρυφά ακόμα να κελαηδεί κι ως εδώ, απ’ το βαθύ, το αιώνιο πηγάδι. Στάζει ακόμα αίμα, ίδιο αίμα με το κενό στην αρμονία φαύλου κύκλου που απλώνει. Με πόνους αλήθειας, με πόνους το λουλούδι και βαθιές οι ουλές των γυμνών μας σωμάτων. Τάφοι κι άλλοι τάφοι με άλματα στο κρίμα.