Κάτω από τον γενικό τίτλο «Ο ΣΤΑΥΛΟΣ» εμπεριέχονται δεκατέσσερα κείμενα, η γραφή των οποίων εκτείνεται στην τελευταία εικοσαετία. Κοινό συνδετικό στοιχείο τους είναι η περιγραφή χαρακτήρων, άλλοτε δοσμένη υπό τον τύπο ταξιδιωτικών εντυπώσεων (Αίγυπτος, Ακολουθώντας στο ταξίδι τον Γκας), άλλοτε δοσμένη υπό τον τύπο αφηγήσεων (Ο σταύλος, Hotel Venice, Λόλα ντι Σάντσεθ, Μπόργιαννη) άλλοτε πάλι με τη μορφή διηγήσεως στιγμιότυπων (Γαρίδες με κέτσαπ, Μία Μαρία, μία μέρα, Χάσαμε το πλοίο stop). Σε δύο από αυτά (Το τσίπουρο, Τα παιδιά με τη φίρμα στο μπλουζάκι) είναι έντονος ο κοινωνικοπολιτικός σχολιασμός, ενώ σε άλλα δύο (Όταν οι άντρες βγαίνουν από το σπίτι, Οι δράκοι στους μύθους και στην πραγματικότητα) επιχειρείται η, ούτως ειπείν, «ψηλάφηση» του συναισθηματικού κόσμου μας. Ειδικά στο αφήγημα υπό τον τίτλο «Άλεξ» καταγράφεται η ιστορία του Αλέκου Ζαχαριάδη, ο βίος και η πολιτεία του οποίου έχουν αποτελέσει τον κορμό του διηγήματος «ουτοπία» δημοσιευμένου στη συλλογή «Η ΜΠΕΣΑ».