Κόντρα στις σύγχρονες Κασσάνδρες που θέλουν τον άνθρωπο της εποχής αδιάφορο, φαύλο και καιροσκόπο, ο πεζός λόγος του Αντώνη Μιχαηλίδη αναδεικνύει το μεγαλείο της ανθρωπιάς, μιλά για ανθρώπινες αξίες, για ανθρώπους με ντομπροσύνη που αγαπούν τον συνάνθρωπό τους και την αλήθεια και θυσιάζονται για τις αξίες αυτές. Υμνεί την αγάπη, ενώ παράλληλα συγκλονίζει με τις αποκαλύψεις κακουργιών, που τις προκαλούν οι επεμβάσεις των Πολιτισμένων της Δύσης στου Απολίτιστους γηγενείς πληθυσμούς, με το πρόσχημα του εκπολιτισμού τους και της ορθολογικής, κατά τα συμφέροντά τους, εκμετάλλευσης γης.
Γιάννης Πύργος
