...Θυμάμαι στη γιορτή αποφοίτησης του νηπιαγωγείου, τον γιο μας ντυμένο αγγελάκι «εν ανθρώπου ευδοκία»,
μας κοίταζε και τους δυο τόσο περήφανος και ευτυχισμένος, είδα και τη Λαμπέτη κάπου, ζούσαμε σε ένα κόσμο αγγελικό, καμωμένο από πηλό κι ευγένεια...
...στο σαλονάκι αναμονής, στις 2 τα ξημερώματα, κάτω από τη λέξη "Ησυχία" διακυβεύεται η αγάπη. Η αγάπη είναι ανήσυχη και ξενυχτάει. Η αγάπη προσφέρει τα σπλάχνα της, η αγάπη μακροθυμεί, ουκ ασχημονεί ου φυσιούται, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
