Η Αίγυπτος, η Ελλάς και η Ιταλία, είναι αι πηγαί, εξ ων πάσαι αι γνώσεις ημών ανέβλυσαν, και εν αις δυνάμεθα να μελετήσωμεν τον αρχιτεκτονικόν, γλυπτικόν και εν γένει τεχνικόν κόσμον, ον αποθαυμάζομεν. Τα λείψανα τα καταδεικνύοντα την εντέλειαν εις ην εξίκοντο αι τέχναι και μαρτυρούντα τους διαφόρους σταθμούς της αναπτύξεως, ους διήλθον, πριν φθάσωσιν εις την εαυτών τελειότητα, εμελετήθησαν υπό πολλών διασήμων σοφών και αρχαιολόγων. Αλλά τα πλείστα των συγγραμμάτων τούτων εισίν ογκώδη και πολυδάπανα, και δια τούτο ουχί τοις πάσι προσιτά.

Την δυσχέρειαν ταύτην, όσον αφορά εις τας εν Ελλάδι γενομένας ανασκαφάς, ανεπλήρωσεν ο πρώην μαθητής της ενταύθα Γαλλικής Σχολής, νυν δε καθηγητής εν Nancy, κ. Diehl, δημοσιεύσας εν έτει 1890 υπό τον τίτλον «Excursions archeologiques en Grece» σπουδαίον σύγγραμμα, βραβευθέν υπό της Γαλλικής Ακαδημίας, και μεγάλην παρασχόν τοις επισκεπτομένοις την Ελλάδα υπηρεσίαν, ως περιλαμβάνον εν συντόμω πιστήν έκθεσιν των διαφόρων εν αυτή γενομένων ανασκαφών. Δέκα εν όλω εν αυτώ δημοσιεύονται πραγματείαι, δέκα δε και επτά αιώνων περίοδος εκτίθεται μετά γαλλικής όλως χάριτος, τέρπουσαι και διδάσκουσαι τον αναγνώστην, περί Μυκηνών, Τίρυνθος, Δωδώνης, Ακροπόλεως Αθηνών, Δήλου, ιερού του Πτώου Απόλλωνος, Ολυμπίας, Ελευσίνος, Επιδαύρου και Τανάγρας.

Ουδενός εν τη ημετέρα γλώσση υπάρχοντος οδηγού δια τους επισκεπτομένους τα μέρη ταύτα, πάντων δε ηναγκασμένων να προστρέχωσιν εις Γαλλικούς, Αγγλικούς και Γερμανικούς τοιούτους, ανελάβομεν την μετάφρασιν και έκδοσιν του συγγράμματος τούτου, όπερ δύναται να χρησιμεύση και ως κάλλιστος οδηγός.