«Αυτό το ρουχαλάκι το φορούσα τότε… Όταν σώθηκα από του χάρου τα δόντια, πίσω, στη Σμύρνη, Σοφία μου. Εκείνος ο άνθρωπος που με έσωσε, το παρέδωσε στο ίδρυμα όταν πήγε να με αφήσει εκεί, κι εγώ το πήρα όταν πια έφυγα για να ανοίξω μόνος μου το δρόμο της ζωής μου. Είναι το μόνο στοιχείο που έχω όσον αφορά την αληθινή μου οικογένεια. Ένα όνομα, που δεν ξέρω καν αν είναι δικό μου ή ανήκει στον διασώστη μου ή ακόμα και σε κάποιο άλλο ορφανό της Καταστροφής. Δεν έχω δηλωθεί πουθενά επισήμως με αυτό το όνομα, είμαι κι εγώ, όπως κι εσύ, «αγνώστου πατρός».