Η περιβαλλοντική εκπαίδευση αποτελεί μια ενεργητική-συμμετοχική παιδαγωγική που έχει ως βάση τον οικολογικό προβληματισμό και αντιστρατεύεται τα παθολογικά χαρακτηριστικά του παραδοσιακού σχολείου. Είναι κριτική παρέμβαση και καινοτομία μέσα στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι που μπορεί να διαμορφώσει φιλικές στάσεις και συμπεριφορές προς το περιβάλλον της ελληνικής πραγματικότητας. Η μεθοδολογία της-βασικό των χαρακτηριστικών της-αντλείται από τη Νέα Παιδαγωγική όπως αυτή διαμορφώθηκε και χαρακτηρίζει ένα σχολείο ορθάνοικτο στην κοινωνία. Ως εκ τούτου ο μαθητής έχει ανά χείρας ένα παιδαγωγικό πόνημα που τον κάνει πιο ευπροσάρμοστο στο συνεχώς αρνητικά εξελισσόμενο φάσμα της απειλής του περιβάλλοντος βασικού συστατικού στοιχείου της ασφάλειας και υγιεινής διαβίωσης του ανθρωπίνου είδους ανά την οικουμένη γεγονός που τον οδηγεί στο ευ ζην της Αριστοτέλειας αντίληψης και διδακτικής επιστήμης.