Ο μεσήλικας κεντρικός χαρακτήρας ανακαλύπτει τη διαφθορά στον οργανισμό όπου εργάζεται από πολύ νέος. Μέρα με τη μέρα καταρρέει ο κόσμος του. Σύγκρουση λογικής με θυμικό. Κατά βάθος αίσθηση χαμένου χρόνου. Προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση, τον μικρόκοσμό του και να βρει μία σανίδα σωτηρίας, έτσι ώστε να αναστρέψει την προδιαγεγραμμένη πορεία των πραγμάτων. Θυμός, ενοχές και μία διαρκής ένταση. Χαμηλόφωνος ρεαλισμός, γεύση ήττας αλλά και ανθρωπιάς διαπερνά μία πρόζα που ανά στιγμές σαρκάζει, όχι μόνο μία ατομική στάση, αλλά και μία ολόκληρη εποχή.
