Το Tranquility ως έργο είναι επικεντρωμένο γύρω από την ροή ήχων και μελωδικών ιδεών στη συνέχεια του χρόνου. Οι μελωδίες, καθώς μπλέκονται αντιστικτικά η μία με την άλλη αλλά και με τον εαυτό τους ωθούν τη μουσική μπροστά στον χρόνο, και δημιουργούν την αρμονία μέσα από την κίνησή τους. Η αρμονία αυτή, ενώ έχει ξεκάθαρο τονικό κέντρο, δεν δημιουργεί ισχυρές έλξεις κατεύθυνσης προς ένα συγκεκριμένο στόχο, αλλά, όπως και η μελοδία, “ρέει” από τον έναν αρμονικό κόσμο στον άλλον οθώντας την μουσική μπροστά. Στο σύνολό του το έργο προσπαθεί να περιγράψει μια ήρεμη κατάσταση, όπως προδίδει και ο τίτλος του, επιχειρώντας όμως να δημιουργήσει ένταση, αντιθέσεις και ενδιαφέρον μέσα σε αυτήν την ηρεμία, στοιχεία τα οποία είναι αρκετά ισχυρά για να προσδίδουν μια δυναμική διάστασησ το έργο, και ταυτόχρονα αρκετά ανεπαίσθητα ώστε να μην διαταράσουν την αίσθηση ηρεμίας που επικρατεί.