O διακεκριµένος γιατρός Νικόλας Αρικιάν αποδέχεται πως οι ευκαιρίες για να βρει την ευτυχία αναλώθηκαν στο παρελθόν όπου και αποφασίζει να ζήσει, αποτραβηγµένος «στην κορυφή του βουνού που είχε δεχτεί στο πελώριο βραχώδες σώµα τ’ αποµεινάρια της πολυκύµαντης ύπαρξής του». Μεταξύ ενός παρόντος βυθισµένου στην αποµόνωση που του υπενθυµίζει αδιάκοπα και βασανιστικά τα περασµένα και ενός µέλλοντος που του έχει γυρίσει την πλάτη, µια φωνή –«… το άθροισµα των φωνών όλων των ανθρώπων που είχαν περάσει από τη ζωή του»– τον οδηγεί στην κατασκευή ενός απαράµιλλου κεριού, µίας λαµπάδας που θα τον συνδέσει µε το αόρατο, µε τους µεταστάντες, τους φλόγινους ζωντανούς.

Λίγο πιο µακριά, στο µικρό παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο, η αδάµαστη κόρη του φαροφύλακα ζωντανεύει κάθε βράδυ την λάµπα του φάρου. Με τις σταθερές λευκές της δέσµες, η Μάρθα θα αποπειραθεί να γλυτώσει τον Αλέξανδρο Τόµσον, έναν δηµοσιογράφο που κινδυνεύει από υπαρξιακό ναυάγιο.

Ποιος από τους τρείς θα σωθεί και ποιος θα χαθεί θα το καθορίσει το φως.

Ένα ψυχολογικό µυθιστόρηµα που πραγµατεύεται την αιώνια µάχη του φωτός µε το σκοτάδι και αγγίζει µε ιδιαίτερο τρόπο τόσο τη σχέση του παρελθόντος µε το παρόν και το µέλλον, όσο των επιθυµιών, των πόθων και των φόβων µε την αλήθεια, επιχειρώντας να ρίξει το δικό του φως σε ερωτήµατα που γεννιούνται στα βάθη της σκέψης του κάθε ανθρώπου.