Ο Κώστας, η Φαίη, ο Πέτρος κι άλλοι, άνθρωποι καθημερινοί, αλληλεπιδρούν με το μέσα τους, εκεί όπου τα όρια ανάμεσα στον θύτη και το θύμα χάνονται και οι ρόλοι αντιστρέφονται. Παλεύουν με τους δαίμονές τους στο δωμάτιο, το μπάνιο, την αυλή του σχολείου, ένα άσυλο, χώρους περίκλειστους στον ιστό της μεγαλούπολης, μέσα στα όρια της οποίας ασφυκτιούν, ως κομμάτια όμως αυτού του ζωντανού πλήθους καλούνται να επικοινωνήσουν μαζί του. Αν τελικά δεν τα καταφέρουν, υπάρχει μία λύση που φαντάζει λυτρωτική, έστω κι αν είναι δυστοπική.
