Μόνο όταν η τέχνη αφοµοιώνεται πλατιά από την κοινωνία µπο-ρεί να γίνει «“υλική δύναµη” ικανή να αλλάξει τον κόσµο». Να γιατί ο σοσιαλισµός ανάπτυξε σε τόσο µεγάλη έκταση και ποιότητα την τέχνη, να γιατί έδωσε τόση έµφαση και στην ερασιτεχνική καλλιτε-χνική δραστηριότητα. Για να µπορεί ο εργαζόµενος λαός όχι µόνο να κατανοεί και να απολαµβάνει την τέχνη, αλλά και να την εφαρµόζει στην εργασία και σε όλη την κοινωνική του δραστηριότητα, για να αποκτήσει όλα εκείνα τα πνευµατικά εφόδια και τις ικανότητες που θα του επιτρέψουν να λειτουργήσει ως πραγµατικός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει: Να διευθύνει, να ελέγχει την παραγωγή και να διοικεί το κράτος.