Όλα αυτά με φόντο μια Ελλάδα που προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πριν τη διαλύσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος, με την Κατοχή, τον λοιμό, τον Εθνικό Διχασμό, τον Εμφύλιο. Μια Ελλάδα, όμως, που ποτέ δεν σταματά να διασκεδάζει. Και να τραγουδάει. Γιατί η ζωή της Νίνου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία του λαϊκού τραγουδιού, με τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, το ρεμπέτικο και τα τραγούδια με τα οποία διασκεδάζουμε μέχρι και σήμερα.
Η Μαρίκα Νίνου έζησε μια σύντομη αλλά ταραχώδη ζωή. Ερωτεύτηκε πολύ, αγάπησε πολύ, πόνεσε πολύ. Ήταν μια γυναίκα ξεχωριστή, που η ζωή τη σμίλεψε. Ένα μοναδικό κράμα εκρηκτικής προσωπικότητας και τρομερής ευαισθησίας. Κι άφησε πίσω της μια κληρονομιά που αξίζει να αναγνωριστεί και να τη μάθουν οι νεότερες γενιές.
Ένα γλυκόπικρο έργο, που αποτελεί φόρο τιμής στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής και ειδικότερα στην Αρμένισσα τραγουδίστρια Ευαγγελία Αταμιάν, που ξεριζώθηκε από την πατρίδα της στη Μικρά Ασία, μεγάλωσε στην προσφυγούπολη της Κοκκινιάς, ξαναβαφτίστηκε Μαρίκα Νίνου και δοξάστηκε όσο καμία άλλη στην εποχή της.
