μοιάζει με ένα πλήθος πουλιών.
Κεντρίζουν την ανατολή
και αποσταίνουν στις ρίζες του φθινοπώρου
μετά από έναν αγώνα με τις γλώσσες της φωτιάς.
Το αποξηραμένο του χώμα συντροφεύει κάθε όψη
της ζωής.
Οι συνεδρίες της μέρας
το ποτάμι που κυλάει ροδομάγουλο
οι εκφοβισμοί της ψυχής έχουν αντίκτυπο.
Ο ΑΝΕΜΟΣ ΕΡΩΤΑΣ κείτεται πια νεκρός
γιατί εκεί τον αφήσαμε.
