Για όλες τις αθόρυβες µάχες που δίνουµε,
για όλους τους ανθρώπους που µας στηρίζουν
και µας βγάζουν από τον βούρκο µας.
Για όλους αυτούς γράφτηκαν αυτά τα κείµενα.
«Τι και αν περιορίσουν το σώµα σου;
Σηµασία έχει ό,τι και αν συµβεί
εσύ να νιώθεις ελεύθερη.
Πέτρα να βάζουν πάνω από το κεφάλι σου,
εσύ να πετάγεσαι και να τη σπας.
Φίµωτρο να βάζουν στο στόµα σου,
εσύ να το δαγκώνεις και να το φτύνεις.
Αλυσίδες να δένουν τα άκρα σου και
εσύ ανάλαφρη να αποδεσµεύεσαι».
