Καθώς η ιστορία πλησιάζει στο τώρα, ο ιερέας διολισθαίνει στην κόλαση, χωρίς να χάνει καθόλου τη μεγαλομανία η την τύφλωσή του, που φτάνουν στο αποκορύφωμά τους όταν δέχεται να παραδώσει μαθήματα μαρξισμού στον Πινοτσέ και συμμετέχει σε πάρτυ στο σπίτι της Μαρίας Κανάλες, της οποίας ο Βορειοαμερικανός σύζυγος βασανίζει στο υπόγειο του αχανούς σπιτιού τους αντιπάλους της δικτατορίας (δυστυχώς, πρόκειται για πραγματικά γεγονότα…).
Το πορτραίτο τελειώνει τότε, γελοίο και τρομακτικό, και ο πρωταγωνιστής έρχεται τελικά αντιμέτωπος με τη «σκατοκαταιγίδα », την προσωπική του Αποκάλυψη. Σε αυτό το μυθιστόρημα, που αναμειγνύει το όραμα με το γκροτέσκο, ο συγγραφέας ρίχνει φως σε μισό αιώνα χιλιανής ιστορίας και ξαναθέτει ένα από τα ερωτήματα που τον στοιχειώνουν : Τί μπορεί να κάνει η λογοτεχνία μπροστά στο σκοτάδι ;
Ο Μπολάνιο έχει γίνει εξαιρετικός συγγραφέας – το πιο λαμπρό αστέρι στο σύγχρονο λατινοαμερικανικό στερέωμα… Ο πρωταγωνιστής βρίσκεται μπλεγμένος στη φρικτή αλήθεια της Χιλής, με τα βασανιστήρια ως την πιο αδίστακτη εκδήλωσή της… Η κατάληξη του μονολόγου είναι συντριπτική…
