Όταν θα έχουν περάσει όλοι οι δυνατοί άνεμοι και θα έχουν πια χαθεί πίσω από ένα μικρό κυκλάμινο, τότε θα σταθούμε μαζί σε μια άκρη του απέραντου. Με ένα φεγγάρι στα ακροδάχτυλα, σαν κερί, τη νύχτα μας να φέγγει. Κι ότι οι αιώνες σκέπασαν θα το κρατάει της γης η μνήμη πάνω στης πεταλούδας το φτερό.
