Έτσι εγώ κάθισα χάμω, πάνω στα βότσαλα, κάτω από τη σκιά του καραβόπανου και κοίταξα γύρω μου. Αριστερά μου ήταν το καρνάγιο που στέκει εκεί, πάνω από πενήντα χρόνια. Τουλάχιστον τόσα βλέπω εγώ σαν επισκέπτης. Ένα κότερο με το ψηλό του κατάρτι, ξεχωρίζει ανάμεσα σε τροχαλίες, βαρούλκα, τραβέρσες, ξύλα και την παράγκα των καραβομαραγκών, φτιαγμένη κυρίως από μαδέρια που έχει ξεβράσει η θάλασσα...
