"...Εκεί, στον κάμπο, πριν από τα πρώτα σπίτια, πρωτοσυνάντησα τον Μανώλη να παίζει με το σκύλο του και μ' ένα μικρό κουνελάκι.
Είχε παράξενα φερσίματα και πολλές ιδιοτροπίες.
Προτιμούσε άλλα παιχνίδια, με τους άλλους του φίλους, τα ζωάκια, που τον καταλάβαιναν και τον αγαπούσα περισσότερο και δεν τον στενοχωρούσαν ποτέ.
Έτσι ένιωθε. Έτσι του άρεσε. Έτσι έκανε..." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
