Μπορεί η οικειότητα να αναχθεί σε αλγόριθμο; Στo «Happy Valentine» εκτυλίσσεται μια μακρά και εφ’ όρου ζωής φιλία ανάμεσα σε μια γυναίκα και σε ένα προϊόν τεχνητής νοημοσύνης, μια κάρτα του αγίου Βαλεντίνου. Το διήγημα διερευνά πώς οι εξελιγμένες ψηφιακές τεχνολογίες αλλάζουν τις εμπειρίες μας όσον αφορά την οικειότητα και τις κοινωνικές αλληλοεπιδράσεις και περιγράφει πώς με τη χρήση προσωπικών δεδομένων οι εικονικοί φίλοι θα μπορούσαν, σαν χαρακτήρες παιχνιδιών, να αναπτύξουν «πραγματικές» προσωπικότητες που να είναι συμβατές με αυτές των χρηστών.
Με τον ορισμό της οικειότητας που προκύπτει από την δημιουργική αλληλεπίδραση των ευφυών τεχνολογιών επικοινωνίας με την κοινωνική κατανόηση του εαυτού, με τη σύνδεση, την ενσυναίσθηση και την αίσθηση του ανήκειν, η φόρμουλα ενός «Αλγόριθμου Αγάπης» μπορεί να δημιουργήσει πολυεπίπεδες εικονικές σχέσεις, ανοίγοντας το δρόμο για νέα οικεία μέλλοντα.
