Το χέρι της μάνας σου σε κρατούσε, να ψηλώνεις σε τραβούσε, για «άνω» σε προόριζαν οι ελπίδες της. Η μάνα γη ‒η πρώτη όλων των μανάδων‒ τής το είχε ριζικά προστάξει. Βλέπεις ήξερε πως το ΑΝΩ ήταν απεριόριστο, πως πάντα υπήρχε ανοιχτό ακόμη και στην πιο μακρινή ματιά σου. Όμως και του λόγου σου μυστικό το είχες φυλαγμένο καλά στα κύτταρά σου πως το ΑΝΩ ήταν η αιτία που σηκώθηκες, που ακροπάτησες τη γη με τα δάχτυλα των ποδιών σου.

Η ανά χείρας ποιητική συλλογή διεκδικεί μια ΑΝΩ πορεία μέσα από τα τρία μέρη: Οδοί, Πάροδοι και Επωδοί. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Ένα ταξίδι ερωτικό. Ένα ταξίδι ΑΝΩ!