Το κουτί της Αφροδίτης
Ψηφιδωτά ζωγράφιζες και θυμίαμα άναβες,
σε πρόναους και απάτητα λημέρια.
Τα χαμόγελα μου έκλεβες στην αντηλιά,
εκεί που έλαμπε ο κόκκινος ροδίτης.
Έλα κι εσύ μου έλεγες, με οίνο,
τη ζήση ερωτικά να υμνήσεις.
Αλλά εκεί θαρρώ πως πια δεν θα ́ρθv...
Μου είχες δωρίσει από καιρό και κράταγα,
το χρυσό κουτί της Αφροδίτης.
Το βάλσαμό του λαχταρώ,
μα κάθε φορά που το ανοίγω,
πάνδημο βάσανο φορώ!
