Μέσω της προσέγγισης του δικαστικού ελέγχου ως εγγύησης της ανεξαρτησίας, αναλύονται σε βάθος οι βασικές πτυχές της οργάνωσης και της λειτουργίας των ανεξάρτητων αρχών και προτείνεται μια τυπολογία εγγυήσεων ανεξαρτησίας. Διαπιστώνονται, ωστόσο, αδικαιολόγητες διαφοροποιήσεις της νομοθεσίας, έλλειψη συνοχής και αποσπασματικότητα των ρυθμίσεων και αναδεικνύονται η ανάγκη εναρμόνισης και θέσπισης ενός ελάχιστου επιπέδου εγγυήσεων ανεξαρτησίας αλλά και οι περιορισμοί του νομοθέτη ως προς τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης των ανεξάρτητων αρχών.
Στο επίπεδο του δικαστικού ελέγχου, ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται τη διοικητική και τη δικαιοδοτική-δικαστική διαδικασία ως δύο ατελείς εναλλακτικούς μηχανισμούς δημόσιας ρύθμισης και επιχειρεί να οριοθετήσει, με τη μέθοδο της συγκριτικής θεσμικής ανάλυσης, τις διαστάσεις του δικαστικού ελέγχου της δράσης των ανεξάρτητων αρχών. Περαιτέρω, συστηματοποιεί τους διάσπαρτους κανόνες που διέπουν τον δικαστικό έλεγχο των πράξεων των ανεξάρτητων αρχών, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα κενά, τις αντιφάσεις και την ανάγκη εναρμόνισης των σχετικών ρυθμίσεων.
Η μελέτη εμπλουτίζεται από τη συγκριτική ανάλυση διαφορετικών εννόμων τάξεων (εστιάζοντας στη Γαλλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ και στον Καναδά) και εντάσσεται στην προβληματική της νομικής επιστημολογίας, καθώς η εισαγωγή του θεσμού των ανεξάρτητων αρχών στην έννομη τάξη προσφέρεται, κατά το συγγραφέα, ως παράδειγμα αναφοράς για την εξέταση του διοικητικού δικαίου ως επιστημολογικού αντικειμένου.
Η παρούσα μονογραφία συνιστά την πρώτη αυτοτελή έκδοση στην ελληνική βιβλιογραφία, με αυτό το αντικείμενο. Κατά την Ευγενία Πρεβεδούρου, Καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, «είναι ένα έργο αναφοράς για πολλούς λόγους». «Ουσιαστικά, πρόκειται για μια “ακτινογραφία” όλων των πτυχών του θεσμού των ανεξάρτητων αρχών», όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο Χρήστος Ράμμος, Πρόεδρος της ΑΔΑΕ και επίτιμος Αντιπρόεδρος του ΣτΕ.
