Κυκλοφόρησε η έκτη ποιητική συλλογή του Ευθύμιου Φαλτάκα, στην οποία η ευαίσθητη περί τα κοινωνικά και πολιτικά θέματα ματιά του στέκεται και σχολιάζει όσα παράτυπα διαπιστώνει.

Πρέπει να καθαρίσουμε την Ιστορία, 

βρωμιά απύθμενη πότισαν το κορμί της, 

γέμισε ψέματα η θωριά της

ή σε άλλες περιπτώσεις εκθειάζει πρόσωπα και γεγονότα.

Χωρίς κανένα δισταγμό, δίχως δεύτερη σκέψη, 

σκορπίσανε τα νιάτα τους για ένα υπέροχο όνειρο, 

λίχνισαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο.

Θυμάται  τις συνέπειες του πολέμου και της ανέχειας.

Πιάνει την πόρτα, την τραβά, στα σωθικά κοιτάζει. 

Πόσο φριχτό κι απάνθρωπο της μοιάζει το δοχείο! 

Μα πώς ν’ αφήσει το παιδί σε τούτο εδώ το μέρος; 

Έσφιξε το μωράκι της στην μητρική αγκάλη, 

σαν άνεμος ξεμάκρυνε από τη βρεφοδόχο.

Αναλογίζεται…

Εικόνες που κουρνιάσανε στον κήπο του μυαλού μου, 

για πάντα εκεί θα μείνουν. 

Χάθηκε ο Παράδεισος, χορτάριασαν οι δρόμοι 

και δεν θα βρω την ατραπό στο τότε να γυρίσω.