Λίγοι είναι οι καλλιτέχνες που μπορούν και ζουν τη ζωή τους μέσα από τη γραφή και το έργο τους. Ποιήματα που να έχουν την ικανότητα ταύτισης στη στυγνή πραγματικότητα μας. Τα γραπτά τους είναι ελάχιστα και περιορισμένα σε φαντασία. Τα περισσότερα πλέον σε κόσμους αλλιώτικους και εύκολους προς την δική τους κρίση ίσως… Πραγματώνοντας μέσα στο μυαλό του ποιητή τα δικά του θέλω που ίσως να μην υπάρχουν, να να είναι η ανάγκη του για έκφραση και γραφή. Μέσα στο μυαλό του ποιητή η αφοσίωση των στίχων από την πραγματική και ζώσα ζωή είναι πολύ περίπλοκο θέμα, γράφει ατελείωτα. Κάποιες φορές νομίζει ότι οι στίχοι είναι νερό πηγής που δεν στερεύουν ποτέ. Πώς να μπορέσει να εκφράσει μέσα από δύο-τρεις στίχους  το άπειρο του κόσμου. Και όσοι έχουν βυθιστεί στο άπειρο και βούτηξαν το μυαλό και τη σκέψη, στα άδυτα του κόσμου και χάθηκαν, δεν έχουν γυρισμό ποτέ, παραμένουν εκεί έγκλειστοι με τη δικιά τους θέληση.