Ὁ Παῦλος Καρολίδης στὸν λόγο αὐτὸν ποὺ ἐκφώνησε τὸ 1916 στὴν ὀνομαστικὴ γιορτὴ τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου τοῦ Στρατηλάτη, στέκεται μακρὰν τοῦ θεσμοῦ τῆς βασιλείας καὶ ἀναλύει τὴν ἱστορία αὐτῆς ὡς ἑλληνικῆς παράδοσης, ὡς ἑλληνικοῦ προτύπου καὶ ἑλληνικῆς ἰδέας ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα, μὲ ἀποκορύφωμα τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, ὡς καὶ τὶς ἔνδοξες μέρες τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας μας μέχρι τὸν ἔνδοξο θάνατο τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ἐμβαθύνει ἐπίσης σὲ ἔννοιες τῆς ἱστορίας τῆς Ρώμης, ὅπως ὁ αὐτοκράτωρ, καὶ μιλᾶ γιὰ τὴ βασιλεία πέραν τοῦ δυτικοῦ προτύπου.
