Ένας τόπος, τόσος δα. Μια σταλιά. Χώρα, σπίτι, πατρίδα. Προορισμός και ρίζα. Μέσα του, ψυχές μεγάλες’ τόσες: να!
Μια άγρια αμυγδαλιά πάνω από το κεφάλι μου και μια ελιά πιο δίπλα. θα φάω, θα πιω, θα ζεσταθώ. Και σκιά το καλοκαίρι.
Να τη κι η θάλασσα! Να την ατενίζω, να μ’ αγκαλιάζει πότε-πότε, πάντοτε. Άλλο κάτι δεν μου λείπει. Αγέλη μου τα ζώα. Μουσική μου τα πουλιά. Ο ήλιος το χαλί’ το μαγικό μου. Από εκεί να ξεκινώ κι εκεί να ξαναγυρνώ.
