Η Μούσα (όποια, όπου και όπως) δεν εμφανίζει απλώς το πρόσωπό της σύνθετο, με πολυμορφίες και παραλλαγές, αποκαλύπτοντας συγχρόνως αλλαγές της εποχής, αλλά συχνά καταλήγει να φυλακίζεται σε μάσκες και αναίσθητα στολίδια. Κλαγγή των όπλων ακούγεται από μια μάχη χωρίς τέλος: απ’ τις πληγές των αισθήσεων, της σκέψης, της ιστορίας έως τη δημιουργία της αισθητικής μορφής, σωματικές ίνες, ρίζες, λέξεις, μουσική διαπλέκονται και πασχίζουν να διαφυλάξουν και να προεκτείνουν ρίγος άλλης ζωής μες στο ατέλειωτο νεκροταφείο εμπειρίας και λογοτεχνίας.
