Τὸν δρόμον τῆς γνώσεως θὰ τὸν βαδίσετε καὶ σεῖς εἰς τὴν ζωήν, ποὺ σᾶς ἀνοίγεται σήμερα. Μὴ λησμονήσετε τοῦ Πλάτωνος τὰς ὁδηγίας. Μὴ λησμονήσετε, ὅτι καλλιέργεια τοῦ νοῦ δὲν εἶναι συσσώρευσις ἐξωτερικὴ γνώσεων καὶ πολυμαθείας. Αἱ γνώσεις εἶναι ἀνθρωπίνης, ὄχι θείας προελεύσεως, καὶ εἶναι ὑλικόν, ὅπως ὁ πλοῦτος καὶ τ’ ἄλλα τοῦ κόσμου τὰ χαρίσματα· ἡ χρῆσις τὰς μεταβάλλει εἰς ἀγαθὸν ἤ κακόν, ὄργανον εὐδαιμονίας ἤ ὄργανον ὀλέθρου καὶ ματαιότητος. Μέσα σας πρέπει νὰ ἐργασθῆτε, διὰ νὰ καλλιεργήσετε τὸν νοῦν σας. Τὴν γνῶσιν, ὄχι τὰς γνώσεις πρέπει νὰ ζητήσετε, εἰς τοῦ λόγου τὴν ἐπιταγὴν νὰ ὑποταχθῆτε, ἄν θέλετε νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Θὰ συναντήσετε συχνὰ πολλούς, ποὺ θὰ σᾶς καλοῦν εἰς προσπαθείας ἐξωτερικῆς ἀνακαινίσεως τῆς κοινωνίας καὶ ἡ ψυχή σας ἀνυστερόβουλα καὶ μ’ ἐνθουσιασμὸν θὰ σκιρτήσῃ. Μὴν τοὺς ἀκολουθήσετε· μὴ ζητήσετε νὰ διορθώσετε τὴν ἀνθρωπότητα, προτοῦ νὰ διορθώσετε τὸν ἄνθρωπον μέσα σας. Ἀκοίμητον μέσα σας κυβερνήτην καὶ ἐλεγκτὴν νὰ ἔχετε τὸν λόγον καὶ μὴ λησμονήσετε οὔτε στιγμήν, ὅτι ὑψίστη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν ἑαυτόν του καὶ τοὺς ἄλλους ὑποχρέωσις εἶναι τὸ λόγον διδόναι. Τὴν ἀλήθειαν εἰς ὅλην σας τὴν ζωήν, εἰς τὰς μεγάλας τοῦ βίου σας στιγμὰς καὶ τὰς ἀπείρους μικροσυμπτώσεις, ἀπὸ τὰς ὁποίας ἀποτελεῖται ἡ ζωὴ ἡμῶν τῶν κοινῶν ἀνθρώπων, νὰ ζητῆτε· ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ λησμονῆτε, ὅτι ἡ ζήτησις εἶναι διὰ τὸν ἄνθρωπον γονιμωτέρα παρὰ ἡ ἑτοίμη ἀπόκτησις καὶ ὅτι εἰς τὸ βάθος ἡ μεγάλη τοῦ ἀνθρώπου μοῖρα εἶναι ἡ φιλοσοφία· ἡ σοφία εἶναι τοῦ Θεοῦ ἰδιότης.

Ὁ Ἰωάννης Συκουτρῆς (1901-1937) ἦταν διακεκριμένος Ἕλληνας φιλόλογος. Δίδαξε στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Εἶναι ἰδιαίτερα γνωστὸς γιὰ τὸ ἐξαιρετικῆς ποιότητας ἔργο του, στὸ ὁποῖο δεσπόζουν, μεταξὺ ἄλλων, οἱ ἐκδόσεις καὶ οἱ εἰσαγωγὲς στὴν Ποιητικὴ τοῦ Ἀριστοτέλη καὶ στὸ Συμπόσιο τοῦ Πλάτωνος. Καὶ σήμερα εἰδικὰ ἀξίζει νὰ ζεῖ στὴ μνήμη τῶν συγχρόνων μας διότι, ὅπως ἔγραψε γι’ αὐτὸν ὁ Κ.Ι.Δεσποτόπουλος, «Σήμερα, ποὺ σὲ παγκόσμια κλίμακα τὸ πνεῦμα περνάει μιὰ δοκιμασία χωρὶς προηγούμενο στὴν ἱστορία, καὶ στὴ χώρα μας ἡ ζωὴ τοῦ ἔθνους βαραίνεται ἀπὸ μιὰ πρόσθετη δοκιμασία, τὴν κυριαρχία τῆς μισαριστείας καὶ τοῦ γραικυλισμοῦ, ὁ Συκουτρῆς, ποὺ ὁλόψυχα πίστευε στὴν ἡγεμονία τῆς ἀριστείας καὶ στὴν ἀποστολὴ τοῦ πνεύματος νὰ κοσμεῖ καὶ νὰ σώζει τὰ ἀνθρώπινα, εἶναι ὅσο ἴσως ποτὲ ἄξιος, καὶ πέρα ἀπὸ τὸ ἔξοχο ἔργο του, νὰ ζεῖ στὴ μνήμη τῶν συγχρόνων μας, γιὰ νὰ κρατάει ἄσβηστο ἐμπρὸς στὶς συνειδήσεις τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πνεύματος.»