Το βιβλίο περιλαβάνει το ποίημα της Νίκης Γιάνναρη που ακούγεται στην ταινία και το δοκίμιο του Ζωρζ Ντιντί-Ουμπερμάν που γράφτηκε με αφορμή το ποίημα αυτό. Πρόκειται για έναν στοχασμό, φιλοσοφικό και πολιτικό, γύρω από τους παρίες, τους απάτριδες, τους μετανάστες, αυτούς που περνούν τους τοίχους.
