Το φως και το εσύ. Το εύθραστον και μια Κυριακή.
Όλα σε ένα περίεργο τώρα. Εκεί όπου χωράει μόνο η ψυχή.
Με μάτια κλειστά και καρδιά ανοιχτή.
Μια ευχή, μια ελπίδα κι ένα εγώ, το δικό σου.
Είναι ανάσα η ποίηση κι ας ανέπνεες τόσο καιρό δίχως της.
Σκέψεις που γίνονται λέξεις.
Εικόνες κατευθείαν συναίσθημα.
Είναι αβάσταχτη η αγάπη, μα μακριά της δε βαστάμε.
Χωράει, άραγε, μέσα σε λίγες σελίδες;
