Διαβάζοντας τις μαρτυρίες των αδελφών Αμμοχωστιανών μας, τη συλλογή του υλικού των απομαγνητοφωνήσεων και βλέποντας το φωτογραφικό υλικό που συγκέντρωσε η εξαιρετική συγγραφέας Μαρία Ιωάννου – Φίλη τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα. Καταθέσεις ψυχής με έντονα συναισθήματα θλίψης, πόνου, σπαραγμού και ένα τεράστιο ”γιατί”, να κυριαρχεί ανάμεσα μας. Άνθρωποι απλοί που είδαν ξαφνικά τον ήλιο να σβήνει από τον ουρανό τους περιγράφουν όπως ακριβώς βίωσαν τις μαύρες εκείνες μέρες, από τις 20 Ιουλίου 1974 που ξεκίνησε το απεχθές αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το αίμα αθώων Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών είναι νωπό στην μνήμη μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Οι ανηλεείς σφαγές γερόντων και παιδιών, οι βιασμοί των γυναικών από τους Τούρκους στρατιώτες, τα βασανιστήρια των Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων κατά την διάρκεια της εισβολής, ο βομβαρδισμός της όμορφης πόλης της Αμμοχώστου και γενικά η καταπάτηση των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν γραφτεί στη σκέψη και το νου μας με μελάνι ανεξίτηλο. Οι αδελφοί μας Αμμοχωστιανοί που βίωσαν την προσφυγιά, αφήνοντας κάτω από τραγικές συνθήκες τον τόπο τους, με την προτροπή της συγγραφέως Μαρίας Ιωάννου – Φίλη, θέλουν να ενώσουν τις φωνές τους να ακουστούν ως τα πέρατα της Γης για να μάθουν οι νεότεροι την αλήθεια, όπως πραγματικά είναι και με ζωντανή την ελπίδα μέσα τους ότι θα πατήσουν ξανά τα Άγια χώματα της γλυκιάς τους πατρίδας!