Το συγκριτικό δίκαιο συνδέεται με τη γλώσσα καθώς τα νομικά κείμενα διαφορετικών νομικών πολιτισμών δημιουργούνται σε διαφορετικές γλώσσες. Το δίκαιο, η γλώσσα και η επικοινωνία είναι στενά συνυφασμένα και για το λόγο αυτό δεν μπορούν να εξεταστούν μεμονωμένα. Η γλώσσα είναι το μέσο για την έκφραση και εφαρμογή των νομικών κειμένων, τη διάδοση και την εξέλιξή τους. Τόσο το δίκαιο όσο και η γλώσσα είναι πολιτιστικά φαινόμενα στενά συνδεδεμένα με το 

πολιτισμικό και ιστορικό συγκείμενο. Η διεπιστημονική προσέγγιση του αντικειμένου του συγκριτικού δικαίου είναι απαραίτητη για την πρόοδο της έρευνας.

Ακόμα και αν υπάρχει μετάφραση, προκύπτει το ζήτημα εάν η νοοτροπία του δικαίου μίας έννομης τάξης μπορεί να μεταφραστεί και να ερμηνευθεί κατάλληλα σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα εκτός της πρωτότυπης γλώσσας. Η πολυπολιτισμικότητα των κοινωνιών, ο νομικός πλουραλισμός και η ψηφιοποίηση αναδεικνύουν την ανάγκη για μεταφορά της νομικής ουσίας των νομικών κειμένων μεταξύ των διαφορετικών νομικών πολιτισμών. Η διεπιστημονική προσέγγιση του συγκριτικού δικαίου συνδέεται με τη διεπιστημονική προσέγγιση της νομικής μετάφρασης έτσι ώστε να μπορεί να λεχθεί ότι το ίδιο το συγκριτικό δίκαιο συνιστά μετάφραση των δικαίων.

Η ψηφιοποίηση είναι ένα φαινόμενο με σημαντικές επιπτώσεις στο δίκαιο και τη νομική γλώσσα. Η νομική επικοινωνία παρέχει χώρο για εναλλακτικές λύσεις δημιουργώντας ένα τρίτο χώρο, όπου τα όρια μεταξύ των διαφορετικών νομικών συστημάτων είναι συνυφασμένα με τη νομική γλώσσα μίας χώρας.

Οι νομικές γλώσσες και τα νομικά συστήματα είναι αποτέλεσμα της ιστορικής εξέλιξης που συμβαίνει με τη διαρκή συνδιαλλαγή ανάμεσα σε άλλες νομικές γλώσσες και άλλα νομικά συστήματα. Η μελέτη των νομικών γλωσσών σχετίζεται με τη μελέτη των νομικών μεταφυτεύσεων. Η νοοτροπία της νομικής γλώσσας εκφράζει τη νοοτροπία του νομικού πολιτισμού. Το συγκριτικό δίκαιο αναδεικνύεται θεματοφύλακας της νομικής ουσίας κάθε διαφορετικού νομικού πολιτισμού στη διαφορετική γλώσσα που αυτός εκφράζεται.