Ο Αφορεσμός είναι μια νουβέλα που εκτυλίσσεται στην Κέρκυρα κυρίως κατά το πρώτο ταραχώδες μισό του 20ου αιώνα και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αφηγήσεις.  Η ζωή του Αναστάση, της οικογένειάς του, του χωριού και του κοινωνικού του περίγυρου, κυριαρχείται από το απρόοπτο και το μοιραίο, έτσι όπως τα καθόρισαν κυρίως οι αλλεπάλληλοι πόλεμοι στους οποίους συμμετείχε η χώρα μας. Μείζονα ιστορικά συμβάντα, που συμπαρέσυραν, τόσο στις άμεσες συνέπειες τους όσο και στις οικονομικές δίνες τους, κάθε προσπάθειά των απλών φτωχών ανθρώπων να ξεφύγουν από τη φτώχεια τους.

Η αφήγηση του Τάσου Κατσαρού περιέχει κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο, σε εποχή κατά την οποία τα κατατασσόμενα ως «ιστορικά μυθιστορήματα» είναι αρκετά της μόδας. Ξεχωρίζει, ως έντιμη λογοτεχνική κατάθεση, δεδομένου ότι προέρχεται από σημειώσεις και άμεσα βιώματα των ανθρώπων που όντως έζησαν όσα εξιστορούνται.

Κεντρικός ψυχολογικός άξονας αναδεικνύεται το συμβάν ενός αφορεσμού, που σε κάθε νέα ανατροπή θεματοποιείται ευρύτερα, ως το ψυχικό καταφύγιο μα και ταυτόχρονα βασανιστικό ερώτημα του απλού πιστού, του απλού βιοπαλαιστή: αν μας αγαπά ο Θεός, αν η ζωή αξίζει, γιατί γίνεται κακός ο Θεός και ασήκωτη η ζωή μας, γιατί ο τιμωρούμαστε τόσο σκληρά για έγκλημα που δεν διαπράξαμε;

Η άμεση αφηγηματική γραφή είναι σχεδόν επιστημονικά ακριβής και λιτή, διαθέτει, ωστόσο, ιδιαίτερη ικανότητα χειρισμού της γλαφυρότητας και της περιγραφής. Αυτές ποτέ δεν περισσεύουν, αλλά επιστρατεύονται ακριβώς και μόνο χάριν της πληρότητας του περιεχομένου. Επίσης, ο συγγραφέας έχει σημαντική ικανότητα διείσδυσης στη διαχρονική ψυχολογία των ανθρώπων. Πέραν αυτών, η αφήγηση εμπεριέχει ιστορικούς θησαυρούς, γύρω από τα γεγονότα των Βαλκανικών και των δύο παγκόσμιων πολέμων, της Μικρασιατικής καταστροφής, του εμφυλίου, των χρόνων της μεταπολεμικής ανάπτυξης, κυρίως στη Βόρεια Κέρκυρα, αλλά με αναφορές και στην υπόλοιπη Ελλάδα, καθώς και πάμπολλους πραγματολογικούς θησαυρούς, γύρω από επαγγέλματα και δεξιότητες της επιβίωσης που σήμερα έχουν χαθεί και επιβιώνουν στις αφηγήσεις των παλιών ή μάλλον ήδη… μόνο στα βιβλία! Έτσι, ο Τάσος Κατσαρός καθιστά εμάς, τη γενιά που ως σήμερα «δεν γνώρισε εξαθλίωση και πόλεμο», συμμετόχους της ζωής και συχνά της τραγωδίας της γενιάς των προγιαγιάδων και παππούδων μας.