Όλοι σε αυτόν τον κόσμο περιμένουνε έναν ήρωα. Όλοι έχουμε έναν ήρωα. Αλλά συνήθως κανείς δεν τον ξέρει και όταν τον βρει τον φοβάται. Ίσως να φοβάται και ο ίδιος λίγο μέχρι να ανακαλύψει τις δυνάμεις του.
Έτσι λοιπόν εκείνη την ημέρα σε εκείνο το ερειπωμένο σπίτι, και τη νύχτα του Φέοχ ο πρίγκιπας Άσγκαρ ανακάλυψε για πρώτη φορά τη δύναμη του. Το κορμί του έκαιγε, ένιωθε να παίρνει φωτιά από τα σημάδια που χαραζόντουσαν όταν ήθελαν να τον προειδοποιήσουν ή να του δείξουν το επόμενο βήμα. Τα όνειρά του κάθε φορά τον εξαντλούσαν, έμοιαζαν τόσο αληθινά. «Γιατί σε μένα; Είμαι ο μοναδικός ή όχι;»
Όλοι κρύβουμε ένα τέρας μέσα μας, ή καλύτερα ένα ζώο. Αλλά ποιο ζώο είναι έτοιμο να πάρει τη μισή δική του μορφή και τη μισή ανθρώπινη και είναι έτοιμο να πολεμήσει για το καλό του βασιλείου του, για το καλό του λαού του; Οι Μουτάτιο, οι Μπελαναντίρ και οι Αβένκι θα σταθούν στο πλευρό του χρυσού και του μπλε δράκου, οι πάνθηρες, οι τίγρεις και οι λύκοι θα σώσουν τα μαργαριτάρια…
«Μπορεί τελικά να μην είμαι εγώ ο ήρωας, αλλά σίγουρα κάτι είμαι και θα το ανακαλύψω!»