Το Γράμμα στην Αννούλα, αφετηρία και κίνητρο έχει την αγάπη μου για την εγγονή μου Αννούλα και μια αίσθηση «χρέους» απέναντί της ως ελάχιστη ανταπόδοση της χαράς, της ευτυχίας που εκείνη, χωρίς να το γνωρίζει, έχει προσφέρει σε μένα.

Αποτελεί, ταυτόχρονα, μια θέαση –σκέψεις, απόψεις, εκτιμήσεις, συμπεριφορές– για τη ζωή, τον άνθρωπο, την κοινωνία, την οικογένεια, την πολιτική, κλπ, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ως πνευματικό, ιδεολογικό, πολιτισμικό  και ψυχολογικό πλαίσιο στη διαδρομή της δικής μου ζωής. Ο στόχος και η προσδοκία είναι, το κείμενο αυτό, να αποτελέσει για το παιδί –για το κάθε παιδί– ένα «παράθυρο» στον πολύπλοκο κόσμο στον οποίο θα ζήσει. Είναι, ας πούμε, ένα «σκούντημα» για την κατανόηση του κόσμου μας, μια πρακτική «φιλοσοφική» οπτική για τη ζωή.

Αν θα έπρεπε να αποδώσουμε σε εικονική μορφή το περιεχόμενο και την ουσία του κειμένου  θα ήταν σαν να παίρνει κάποιος το παιδί από το χέρι και να το «ξεναγεί» στην κοινωνία, στους ανθρώπους και σε καταστάσεις που ενδεχομένως θα συναντήσει αύριο ώστε να το εξοικειώσει με το άγνωστο και έτσι να το βοηθήσει να ωριμάσει, να γίνει υπεύθυνος πολίτης και να το προικίσει με αρχές και αξίες δημοκρατικές και ανθρωπιστικές. Φιλοδοξεί να είναι, το εν λόγω κείμενο, ένα ελάχιστο εφόδιο ώστε το παιδί να πορευτεί ομαλά, υγιώς και δημιουργικά στον κόσμο, με ισορροπία, με γνώση, συνείδηση, κριτική σκέψη, χωρίς φοβίες και συμπλέγματα …