Ένα βλέμμα μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Αυτή είναι μια πρόταση που δεν μπορεί ν’ αποδειχτεί λογικά. Υπάρχουν ωστόσο μαρτυρίες προσωπικές και λογοτεχνικές που την επαληθεύουν. Ας τη θεωρήσουμε λοιπόν ως ένα από τα αξιώματα της αφανούς γεωμετρίας, όπως θα έλεγε κι ο Οδυσσέας Ελύτης, εκείνης δηλαδή της γεωμετρίας που πραγματεύεται τις μυστικές σχέσεις των εννοιών.
Το στοχαστικό δοκίμιο που τιτλοφορείται «Το βλέμμα» προσκαλεί τον αναγνώστη σε προσωπική διερεύνηση της εφαρμογής αυτού του αξιώματος, συνομιλώντας με επιλεγμένα κείμενα στοχαστών και ποιητών (Πλάτων, Χάιντεγκερ, Νίτσε, Σοφοκλής, Ρίλκε, Σεφέρης, Ελύτης).
Όμως ο στοχασμός του παρόντος τόμου δεν εξαντλείται σ’ αυτό το δοκίμιο του Δημήτρη Βλάχου αλλά συνεχίζεται στο αντί επιλόγου απομαγνητοφωνημένο ραδιοφωνικό κείμενό του «Η οδός / το σκέπτεσθαι είναι η οδός» και στο επίμετρο του Παναγιώτη Δόικου, επίκουρου καθηγητή του Α.Π.Θ., που φέρει τον τίτλο «Το κρυφό σώμα του βλέμματος». Και τα τρία κείμενα προ(σ)καλούν το βλέμμα του αναγνώστη σε προσωπικές στοχαστικές διαδρομές.