Ενώ η Ευρώπη αυτοκτονικά βυθίζεται σε μια οικονομική κρίση που απειλεί εκ βάθρων τα συναινετικά θεμέλια της θεσμικής της ενότητας, ο Παναγιώτης Γεννηματάς (1949-2022), βαθύς γνώστης της ιστορίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης και των λειτουργικών της μυστικών, υψηλός ο ίδιος λειτουργός των ευρωπαϊκών θεσμών σε μια περίοδο τυφλής ευρωπαϊκής αισιοδοξίας, έρχεται επίκαιρα να μας υπενθυμίσει αρκούντως διαφωτιστικά πώς τα κράτη-μέλη του σκληρού πυρήνα της Ένωσης αυτοπαγιδεύτηκαν πριν από σαράντα χρόνια στα δίχτυα της νομισματικής ένωσής τους: μιας ένωσης που κατοχύρωνε τα ηγεμονικά σχέδια της άρτι ενοποιημένης τότε Γερμανίας και περιόριζε τα περιθώρια των άλλων κρατών να διαχειρίζονται αυτόνομα τις οικονομικές τους τύχες, μπροστά μάλιστα στη ραγδαία επερχόμενη ισοπέδωση της παγκοσμιοποίησης, η οποία υπέταξε όλα τα εθνικά κράτη και όλες τις εθνικές αγορές στα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών και των χρηματαγορών.
Ταυτόχρονα, μας αποκαλύπτει πώς η Ελλάδα, ζώντας τον τυφλό ενθουσιασμό για την αποδοχή της ως πλήρους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παγιδεύτηκε πρόωρα και αβασάνιστα κατά τη δεκαετία του ’90 στα δίχτυα μιας νομισματικής ένωσης που υπέτασσε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στα δεσπόζοντα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας.
Μια εκ των έσω ανάλυση του πολιτικού παρασκηνίου της δημιουργίας του ευρώ, που μας βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα το σημερινό αδιέξοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις πολιτικές δεσμεύσεις που εμποδίζουν τα κράτη-μέλη της να ανταποκριθούν πιο ευέλικτα σε έκτακτες οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις που κατευθύνονται από κλειστά συστήματα διεθνούς εξουσίας.
