Αυτή είναι η ιστορία του Ασσέρ Δανιέλ, ενός απ’τα εβραιόπουλα που τα ονόματά τους χαράχτηκαν στους λίθους της μνήμης, τους έξι μπρούτζινους κύβους που τοποθετήθηκαν μπροστά στο παλιό σχολείο της Βέροιας. Ή, ίσως πάλι να είναι η ιστορία ενός άλλου Ασσέρ, κάποιου Γιοζέφ ή ενός Δαβίκου, ή κι όλων εκείνων των παιδιών που ταξίδεψαν με κάποιο από τα τρένα του θανάτου. Τι χρησιμεύουν άλλωστε τα ονόματα, εκτός από το να κρατούνε ζωντανή τη μνήμη;
