Στη σημερινή εποχή καθίσταται επιτακτική η ανάγκη επαναπροσδιορισμού της έννοιας του προσώπου μέσα στις νέες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που δημιουργούνται. Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελεί πάντα ένα σημαντικό και καθοριστικό ιδεώδες. Η έννοια του προσώπου αναπτύχθηκε επισήμως στην Καππαδοκική χριστιανική θεολογία κατά τον τέταρτο μΧ αιώνα, οι πρώτες όμως αναφορές και σκιώδεις επισημάνσεις ανάγονται στην πλατωνική και μεταπλατωνική σκέψη. Επειδή στις μέρες μας παρατηρείται μια αποξένωση του όρου από τις κύριες πηγές του, το παρόν πόνημα φιλοδοξεί να καλύψει, να επανασυνδέσει και να αποκαταστήσει τον όρο «πρόσωπο» στη βαθειά οντολογική του διάσταση, μακριά από ανατομικές ή σύγχρονες περσοναλιστικές θεωρήσεις.