Στην παρούσα μελέτη αναλύονται τα ζητήματα που ανακύπτουν αναφορικά με την εκχώρηση στο πεδίο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Έμφαση δίνεται στην ιδιάζουσα πρακτική σημασία και στις εντελώς πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ως προς την έννομη σχέση της εκχώρησης απαιτήσεων στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο.

Ξεκινώντας από μία σύντομη παρουσίαση της εκχώρησης κατά το Ελληνικό Αστικό Δίκαιο σε διάκριση με άλλα αλλοδαπά αστικά δίκαια, εξετάζεται η εξέλιξη της προσέγγισης από τη Θεωρία και Νομολογία της επίλυσης των ζητημάτων εφαρμοστέου δικαίου στην εκχώρηση, καταλήγοντας στην αναλυτική επισκόπηση και ερμηνεία των διατάξεων του Ευρωπαϊκού Δικαίου και συγκεκριμένα του Κανονισμού Ρώμη Ι, αλλά και της πρόσφατης πρότασης Κανονισμού της Ένωσης για το εφαρμοστέο δίκαιο στα αποτελέσματα της εκχώρησης έναντι τρίτων. Ειδική μνεία γίνεται σε διάφορες συμβάσεις της σύγχρονης οικονομίας που αποτελούν μορφές εκχώρησης, όπως το Factoring, συμβάσεις τιτλοποίησης κ.ά. και στα ζητήματα εφαρμοστέου δικαίου που προκύπτουν σε αυτές, ενώ παρουσιάζονται συνοπτικά οι διεθνείς συμβάσεις, όπως τούτες ρυθμίζουν την έννομη σχέση υπό τις μορφές που αυτή λαμβάνει πλέον στις σύγχρονες συναλλαγές.