Μετά την Απελευθέρωση και την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, δεν ήταν εύκολο να δημιουργηθούν οι υποδομές και μάλιστα στο νοτιότερο χερσαίο τμήμα του, τη Λακωνία. Το βάρος των υποδομών ανέλαβε αρχικά ο λαός προσφέροντας μικρά ποσά, αργότερα πρόσωπα με οικονομική επιφάνεια και τέλος ομογενείς Λάκωνες με μία σημαντική συνεισφορά για τη δημιουργία έργων κοινής ωφέλειας. Στην Ελλάδα του 19ου και 20ού αιώνα κυρίαρχος φορέας ιδεολογίας ήταν οι Έλληνες της διασποράς. Λάκωνες ομογενείς βρέθηκαν σε Ρωσία, Ρουμανία, Αφρική και ιδιαίτερα σε Αίγυπτο, Καναδά, Αυστραλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, οι οποίοι δεν ξέχασαν την ιδιαίτερη πατρίδα τους, τη Λακωνία και την Ελλάδα και προσδοκούσαν την επιστροφή τους σε αυτή. Οι Λάκωνες ομογενείς με τις προσφορές τους και τις δραστηριότητές τους προς την ιδιαίτερη πατρίδα τους παρενέβαιναν ουσιαστικά και αναβάθμιζαν τη ζωή των συμπατριωτών τους, αφού οικοδόμησαν και θεμελίωσαν θεσμούς στους τομείς της παιδείας, του πολιτισμού, της υγείας, της φιλανθρωπίας και των κοινωφελών έργων.