Ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα ολοένα και αυξανόμενο σε ένταση φαινόμενο
το οποίο δηλητηριάζει τη σχολική ζωή και έχει πολύ αρνητικές εάν όχι οδυνηρές
συνέπειες για τους μαθητές θύματα. Υπάρχουν δύο κύρια είδη εκφοβισμού: ο άμεσος
και ο έμμεσος. Ο άμεσος περιλαμβάνει ευθείες σωματικές επιθέσεις (χτυπήματα,
κλωτσιές, σπρωξίματα, φτύσιμο, τρικλοποδιές, κλέψιμο, καταστροφή προσωπικών
αντικειμένων, κτλ.) ή λεκτικές επιθέσεις (κοροϊδία, προσβολές, βρίσιμο, χειρονομίες)
ενώ ο έμμεσος περιλαμβάνει συμπεριφορές όπως η συκοφαντία, ο αποκλεισμός ή η
απομόνωση (εκβιασμός, απειλή, προδοσία, απαίτηση χρημάτων ή αντικειμένων,
κτλ.). Ένα σχετικά καινούριο και ανησυχητικό φαινόμενο είναι ο ηλεκτρονικός
εκφοβισμός, ο οποίος τυπικά λαμβάνει χώρα εκτός σχολείου και μπορεί να γίνει μέσω
κινητού τηλεφώνου ή διαδικτύου και περιλαμβάνει απειλές, δυσφήμιση, κοινωνική
απομόνωση, δημοσιοποίηση πληροφοριών και εικόνων χωρίς άδεια, χρησιμοποίηση
ψεύτικης ταυτότητας για εκμαίευση πληροφοριών και γελοιοποίηση. Είναι πολύ
σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να γνωρίζουν τα τυπικά χαρακτηριστικά των μαθητών
που συμμετέχουν είτε ως θύτες, είτε ως θύματα σε περιστατικά σχολικού
εκφοβισμού. Με τον τρόπο αυτό θα είναι σε θέση, αφενός μεν να εστιάζουν την
προσοχή τους σε ομάδες μαθητών υψηλού κινδύνου, δρώντας προληπτικά, αλλά και
εκ των υστέρων να αναγνωρίζουν τις τυπικές σχετικές συμπεριφορές, δρώντας
κατασταλτικά.