…όμως εγώ σκέφτηκα, ότι μπορούμε να γίνουμε φίλοι και οι φίλοι δεν χρειάζεται να μιλάνε στον πληθυντικό.
— Μμ, δεν είπε τίποτε άλλο. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα συνέχισε, θέλεις να γίνουμε φίλοι; Εσύ ένα μικρό αγόρι και εγώ τόσο γέρος; Τι σόι φιλία θα κάνουμε;
— Να, κάθε εβδομάδα αυτή τη μέρα και ώρα, θα συναντιόμαστε εδώ στο παγκάκι και θα μιλάμε»
Έτσι άρχισε η φιλία τους και ο Παναγιωτάκης έμαθε τόσα πολλά από τον φίλο του, τον κυρ Παναγιώτη ή τον «άντρα με το ρεπούμπλικο», όπως τον φώναζαν όλοι. Έμαθε την ιστορία της πόλης του, της Ξάνθης.
