Όταν ο Κλιμτ αντίκρισε τη μαύρη θάλασσα, βρισκόταν σε έναν γκρεμό, δίπλα σε έναν φάρο, περιστοιχισμένος από βουβούς ανθρώπους. Ύστερα η θάλασσα τον κατέκλυσε και όταν ξύπνησε βρισκόταν περιστοιχισμένος από αγνώστους, να τον κουβαλάνε σε έναν άγνωστο προορισμό. Σίγουρα η ζωή του ήταν γεμάτη στεναχώριες, μοναξιά και αποκλεισμό, αλλά ποτέ πριν από αυτή τη μέρα δεν το είχε ανακαλύψει. Πλέον τον είχαν κατακλύσει χρώματα, όνειρα και αναμνήσεις από μαύρο και έπρεπε να τα αποτυπώσει στο χαρτί, στον καμβά, όπου μπορούσε, προτού να είναι αργά. Το κακό ήταν ότι το να εκφραστείς ήταν κάτι απαγορευμένο και η κυβέρνηση θα έκανε τα πάντα για να του δέσει τα χέρια και να του εξουδετερώσει το μυαλό.
Η μαύρη θάλασσα είναι ένα μεταποκαλυπτικό ταξίδι στα ενδότερα της αυριανής κοινωνίας, όπου η ελευθερία της σκέψης και της βούλησης είναι κάτι απαγορευτικό για το κράτος. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε δεν υπάρχει πια, και οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι στα σπίτια, ανήμποροι να επικοινωνήσουν και να εκφραστούν. Μέχρι τη στιγμή που κλήθηκαν οι εκλεκτοί, ο φάρος ανέλαβε δράση και η μαύρη θάλασσα κατέκλυσε τα όνειρα τους.