Οι δύο αδελφές είχανε χάσει και αυτές τη μιλιά τους. Όμως δεν ήταν η θέα του χρυσού αυτό που τις αναστάτωνε. Δεν ήταν ούτε το έντονο αίσθημα που τις κυρίευσε, ότι είχαν βρεθεί στην καρδιά μιας απροσδόκητης περιπέτειας, παλαιάς όσο ο άνθρωπος, της οποίας όλα τα επεισόδια, αυτά του παρελθόντος και αυτά του παρόντος χρόνου, ξετυλίγονταν μπροστά στα έκθαμβα μάτια τους. Όχι, ήτανε κάτι άλλο. Και ενώ ο Ραούλ (ο Αρσέν Λουπέν) τις ρωτούσε χαμηλόφωνα για τις κρυφές τους σκέψεις, η μία απάντησε:
'Σκεφτόμαστε εσάς Ραούλ... τι άνθρωπος είστε...'
'Ναι', έκανε η άλλη, 'όλα αυτά που κάνετε, με τόση άνεση, περιφρονώντας τις δυσκολίες... Δεν καταλαβαίνουμε... Είναι τόσο απλό, και τόσο εκπληκτικό...'
Αυτός ψέλλισε. - Και κάθε μία πίστεψε ότι μόνο αυτή το είχε ακούσει και σε εκείνην μόνο είχε απευθυνθεί:
'Όλα είναι εύκολα, όταν αγαπάμε, και θέλουμε να μας αγαπάνε'.

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όπου ο έρωτας εμπλέκεται με το μυστήριο και το έγκλημα, και όπου μέσα από απρόβλεπτα και καταιγιστικά γεγονότα ο Αρσέν Λουπέν εξιχνιάζει την μυστηριώδη ιστορία, 'τιμωρεί' το έγκλημα, απονέμει δικαιοσύνη και αποκαθιστά ηθικά και ψυχικά τους κατατρεγμένους της ιστορίας.