Το ποιητικό σύμπαν της Αφροδίτης Κατσαδούρη αντλεί τις εικόνες του από το πολύ-ερεθισματικό αστικό περιβάλλον και αποπνέει -σχεδόν σε κάθε ανάγνωση- τη μητροπολιτική αίσθηση της αποπλάνησης. Η ανάγνωση της πρωτεύουσας συναγωνίζεται υπαινικτικά τη στατικότητα της επαρχίας και παρότι σε μια πρώτη ματιά η καθημερινότητα παρουσιάζεται αγανακτισμένη, στο τέλος διαχέεται μια χαρμολύπη για εκείνους που επιμένουν να βρίσκουν την ομορφιά στα αστικά χαλάσματα ενός μεγάλου χωριού που λέγεται πόλη.
