Σε ένα υποτιθέμενο ολιγαρχικό καθεστώς το οποίο έχει προκύψει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, εισβάλλουμε στον ανακριτικό χώρο ενός ιδιαίτερου αστυνομικού τμήματος.

  Οι δύο γραφικοί ήρωες αστυνομικοί που συνήθως ανακρίνουν τους ήρωες, όμως υπάρχουν και δύο εκπαιδευόμενοι που παρακολουθούν μόνιμα τη δράση πίσω από το μαύρο τζάμι.

  Οι τρόποι που χρησιμοποιούν στη δουλειά τους και οι «τεχνικές ανάκρισής» τους κάποιες φορές πετυχαίνουν, όμως κάποιες άλλες οδηγούν την ανάκριση στα βράχια.

  Παιχνίδια όπως – ατάκες παλιάς σχολής, ξύλο, παιχνίδι «καλός-κακός μπάτσος», παρατήρηση μικροεκφράσεων, ανάλυση ψεύδους κ.α. οδηγούν τις ανακρίσεις.

  Ο αστυνομικός Α, ο πιο παλιός, πιο μεγάλος και πιο σκοτεινός, με ροή στον λόγο και πάντα έτοιμος να ξεστομίσει μια εξυπνάδα. Του αρέσει να παίζει με το μυαλό των άλλων και να βγάζει το ψωμί του περνώντας καλά μέσα από τη δουλειά του. Δε θα μπορούσε να κάνει άλλο επάγγελμα.

  Ο αστυνομικός Β, πιο δυνατός, λιγότερο έξυπνος αλλά με δυνατότητες. Πάντοτε στα παιχνίδια τους παίρνει τον ρόλο του κακού αστυνομικού, όμως κατά βάθος η ψυχή του είναι πιο καθαρή από του συνάδελφού του. Είναι αυθόρμητος, ημιμαθής και μισεί τους εγκληματίες. Οι σκηνές είναι αποκλειστικά στους χώρους της ανάκρισης και ενίοτε πίσω από το μαύρο τζάμι.