Κάθε μητέρα είναι ο θάνατος για το παιδί της. Εμείς τα φέρνουμε, εμείς τα παίρνουμε. Στη ζωή... απ` τη ζωή... Εμείς οι μάνες είμαστε ο θάνατος των παιδιών μας. Εμείς τα κάνουμε φονιάδες και φονικά μαζί. Πρώτα τα σκοτώνουμε και μετά πολεμάμε να τ` αναστήσουμε. Την ώρα που γεννιέται ένα παιδί, την ώρα εκείνη είναι που πεθαίνει. Κι είναι το λείψανο του εαυτού τους, τα νεογέννητα. Τα ντύνουμε, τα φασκιώνουμε, τα βυζαίνουμε. Μα είναι κείνα που αρμέγουμε, στο κάθε γάλα.
Είναι οι μάνες που αρμέγουν τα παιδιά τους.
Θ` ανέβαινε στο άλογο ο Γιώργης μου, άμα δεν κάλπαζα εγώ απ` άντρα σ` άντρα; Εγώ τον έκανα αναβάτη, εγώ τον έκανα νεκρό, εγώ τον έκανα... ήρωα! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)